De tandwiel maatschappij

Dag in dag uit, draaien wij het zelfde rondje. Elke dag wordt weer begroet zonder lach. Steeds weer staan we vast in het zelfde ochtend verkeer. Scheldend en vloekend gaan we door de dag, om terug te keren naar de bank waar de tv op ons wacht. Van maandag tot vrijdag zingen we het zelfde liedje, keer op keer.  

En vrijdag avond tot zondag avond, ach… dat herinneren we toch niet meer. Voor die twee en een halve dag, verdooft iedereen zich plat. Want zonder al die drogerende middelen, wordt de wekelijkse cirkel toch wel kil. Dan sta je namelijk stil, bij het besef dat dit goddelijke leven ons gegeven wordt als straf.

Maar maandag weer, zitten we vast in dat ochtendverkeer. Met het zelfde humeur als de week daar voor, dringt deze vicieuze cirkel de mens nog steeds niet door? De tandwielmaatschappij is zo gemaakt dat het zich vermomt als onze persoonlijke loterij… geen zorgen ze is heel inclusief, vanaf onze geboorte horen we er al bij.

Er wordt ons dan al geleerd, vooral niet te leven vanuit je hart! Maar te streven naar het leven in een zwart gat. Met haar begin, bij het uit elkaar halen van een gezin. De moderne ouder heeft namelijk nog maar weinig tijd op een dag, om bij te dragen aan kinderen hun glimlach.

Maar gelukkig ontsnappen we onze zorgen elke dag weer, meer en meer. We gaan dan naar een andere realiteit, wat gezien word als feit. Sociaal media en de telefoon is voor de mens nu eenmaal doodgewoon. In deze wereld kan men alles zijn, want om in de normale wereld te leven, blijkt toch niet zo fijn.

Het menselijke contact is nog nooit zo verzwakt. Wanneer men het voeren van een normaal gesprek gaat ervaren als een persoonlijk sociaal gebrek. Maar daar hebben we weer onze sociaal media volgers voor, die spelen graag ons luisterend oor.

De tandwielmaatschappij deelt 1 norm, gegoten in 1 vorm. Dit is het standaard waar wij naar moeten leven en waarnaar wij met heel ons hart naar moeten streven. Deze ideale norm en vorm wordt ons van jongs af aan geleerd, dat het streven voor geld word vereerd. Dit zal namelijk bijdragen aan ons geluk. Het achterna jagen van je droom, dat is tegenwoordig niet meer gewoon.

We offeren dan graag ons leven op, en richten maar al te graag ons leven in op deze fabel uit de krant. Om pas de tweede helft van ons leven op te schrikken, omdat we zicht krijgen op de nadelige kant. Waardoor men haar toevlucht en steun zoekt dieper in deze maatschappij, en dan smeekt men, maak me blij!

De afgunst en afkeer zweeft als een donderwolk over de mens. Want zij die leven vanuit hun hart, zijn niet gewenst. Zij doen namelijk wat eigenlijk niet mag, en krijgen van de genen die in de fabel zijn getrapt, de sociale straf.

Want stel je eens voor dat je iets doet tegen die ene, o zo geprezen maatschappelijke norm. Dan krijg je opeens je eigen vorm. En leef je vanuit jou eigen hart waardoor je de dag betreed met een lach. Maar dit is wat men niet wil, want dan staat het tandwiel stil.

We worden verder verwijderd van wie we zijn. De mens is goed, liefdevol en verbonden met een veel groter bewustzijn. Wij zijn geen tandwiel wat op tijd gedraaid kan worden, maar een liefdevol hart, met een gave om te creëren. Ik hoop dat we onze echt aard toch snel gaan realiseren.